21 listopada 2019 - Huzar

Król. Punkta na niedzielę 24 listopada 2019

Niedziela Chrystusa Króla C [Łk 23, 35-43]

Z Ewangelii według św. Łukasza:

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: “Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym”. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: “Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie”. Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: “To jest król żydowski”.

Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: “Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas”. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: “Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił”. I dodał: “Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”.

Jezus mu odpowiedział: “Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju”. [Łk 23, 35-43]

 Przygotowanie

Modlitwa przygotowawcza: „Panie spraw, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.” Trwaj przez chwilę w świadomości tego, co znaczą te słowa.

Wprowadzenie1: Wyobraź sobie Chrystusa na Krzyżu, ludzi, którzy Go otaczają, szydzą z Niego, poniżają Go. Są także uczniowie (nie tylko apostołowie), z których część ogląda wszystko z daleka. Jest Maryja i Jan u stóp krzyża. Spróbuj umiejscowić siebie w tym zgromadzeniu. Podejdź bliżej tak, aby móc dostrzec jego spojrzenie. Co ono wyraża?

Wprowadzenie 2: „Prosić o to, czego pragnę”. Proponuję tutaj prosić o to, abyś umiał dostrzec miłość Jezusa do Ciebie i innych ludzi tak, abyś całym sercem chciał, by był Twoim Królem .

Punkta

1.     „Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie”.

Żydzi nie widzą sensu w działaniu Jezusa. Widzieli sens, kiedy uzdrawiał i nauczał. Widzieliby sens, gdyby zdobył zwycięstwo polityczne i został królem, nawet jeżeli królestwo Izraela nie byłoby w pełni suwerenne. Ale w tym momencie jasna jest dla nich Jego całkowita porażka. Śmierć na krzyżu jest dowodem życiowej pomyłki, tego, że całe nauczanie, występowanie przeciw faryzeuszom itd. było błędem.

Kościół z kolei na Uroczystość Chrystusa Króla co roku daje nam do rozważania ewangelie ukazujące nie zmartwychwstałego czy wstępującego do nieba zwycięzcę, ale właśnie Króla w koronie cierniowej. Jaki Ty widzisz sens w działaniu Jezusa? Mogąc uniknąć śmierci na krzyżu przyjmuje ją? Dlaczego?  („Nikt Mi go [życia] nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać.” J 10:18). Czy w krzyżu widzisz zwycięstwo, czy raczej porażkę, która naprawiona jest dopiero przez Zmartwychwstanie? Czy w ukoronowanym cierniem widzisz jakąś królewską godność? Czy umiałbyś wytłumaczyć to komuś?

Jakie uczucia budzą w Tobie takie pytania? Obojętność, chęć ucieczki od takich pytań, myśl, że najważniejsze jest to, żeby być dobrym człowiekiem a nie „rozkminiać” teologię? Może zaciekawienie, myśl, że rzeczywiście warto szukać zrozumienia tego, w co się wierzy? W jaki sposób możesz szukać głębszego zrozumienia krzyża i królowania Jezusa?

2.     „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”.

Z biegiem lat ciężar naszego życia i naszych błędów zaczyna się nawarstwiać. Wiemy, że nieposłuszni Bogu ani własnej naturze niszczyliśmy lub nie rozwijaliśmy w naszym życiu tego, w co wierzyliśmy. Nie jestem tacy, jacy pragnęliśmy być. Coś mi się nie udało, coś się zepsuło. To nie tak miało być, miałem być kimś innym. Część tego to chore poczucie winy, które wynika z nieudanych prób  dostosowania się do oczekiwań innych. Pozostaje jednak niepewność co do wierności prawdziwym wartościom; co do tego, czy robiliśmy wszystko co w naszej mocy, czy też, udając przed sobą wiernych, żyliśmy zdradzając Boga, miłość, deklarowane przez nas wartości. Mimo wybijania nam z głowy chorego poczucia winy (próbują życzliwi przyjaciele, terapeuci, naukowcy tłumaczący różne zachowania człowieka itd.) pozostaje to samo pragnienie, którego głęboko doświadczył jeden z łotrów. Pragnienie totalnego zrozumienia, przebaczenia, przywrócenia pełnego poczucia godności, którego nie może dać żaden człowiek.

”Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”…  Tylko Chrystus – Król może odpowiedzieć: „Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju.” Za tą krótką odpowiedzią kryje się tak wiele: „Wybaczam Ci. Wszystkie zdrady i lenistwo, głupotę, nieświadomość, słabość, tchórzostwo, niezdecydowanie,  postawę bezradności w chwili, gdy trzeba było działać. Unikanie Mnie, udawanie, zapominanie o Mnie, ukrzyżowanie. Przyjdź do Mnie. Nie bój się…”

Jak przyjmujesz Jego władzę ułaskawiania? Jak czujesz tę stronę Jego królowania? Czy jako grzesznik przychodzisz do Niego z pokorą i zaufaniem? Czy zgadzasz się być z Nim i po Jego stronie nawet jeżeli jeszcze nie w pełni potrafisz uwolnić się ze słabości i złych przywiązań? Czy zgadzasz się na bycie z Nim nie dla tego, że na to zasłużyłeś, ale dlatego, że On cię do tego wzywa?

3.     Czy to Twój Król?

Dla św. Ignacego jasne jest, że uznanie Jezusa za Króla to coś, co łatwo deklarować, ale trudniej realizować. Dlatego jedną z najważniejszych medytacji w „Ćwiczeniach Duchowych” jest „Medytacja o dwóch sztandarach”, w której człowiek zastanawia się, co właściwie znaczyłoby stanąć pod sztandarem Krzyża – sztandarem Chrystusa Króla, i czy rzeczywiście tego chce.

Czy chcesz służyć Królowi? Co to dla Ciebie znaczy?

Jakie słabości i grzechy uznałeś już za niemożliwe do pokonania – w czym walkę pod sztandarem Krzyża uznałeś już za przegraną? Jakie zadania dla Jego Królestwa mógłbyś podjąć, ale wolisz służyć sobie samemu lub spełnieniom oczekiwań innych ludzi?

Co obecnie widzisz jako zadania, które zleca ci przede wszystkim sam Jezus?

W rozmowie końcowej staraj się szczerze i otwarcie mówić Jezusowi o tym, co dotknęło Cię podczas tej modlitwy. Dziękuj, przepraszaj, proś tak jak dyktuje Ci serce.

Zakończ modlitwą Chwała Ojcu

Punkta