28 października 2018 - Huzar

“Nikt więcej nie odważył się Go pytać”.Punkta do medytacji na niedzielę 4 listopada [Mk 12,28b-34].

31 Niedziela Zwykła B

Komentarz (nie jest częścią medytacji, możesz przeczytać go wcześniej lub przejść od razu do podanego dalej fragmentu Ewangelii i punktów)

Wypowiedź Jezusa o największym spośród przykazań pada w momencie, który warto sobie uświadomić chcąc zrozumieć wymowę tych słów, szczególnie, że właśnie św. Marek wydobywa na wierzch ten kontekst sytuacyjny wyraźniej niż inni ewangeliści. Cały przedstawiony w tym fragmencie dialog ma miejsce w świątyni jerozolimskiej. Jezus wkroczył już do Jerozolimy witany mesjańskim pozdrowieniem: „Hosanna Synowi Dawidowemu!”. Rzymianie się w tym jeszcze nie połapali, ale faryzeusze i uczeni w piśmie wiedzą, że nadciąga ktoś, kto niesamowicie szybko zdobywa autorytet potężniejszy niż ten, którym dysponuje jakakolwiek dotychczasowa władza. To może oznaczać wielki przewrót, w którym stracą swoją pozycję. Nie wiedzą, co z tym zrobić, są niezdecydowani („Szukali sposobu, jak by Go zgładzić. Czuli bowiem lęk przed Nim, gdyż cały tłum był zachwycony Jego nauką” Mk 11:18). Jezus tymczasem udaje się do samego serca narodu i religii judaistycznej – do Świątyni aby tam nauczać. Najbardziej radykalne uderzenie, jakie było możliwe, żadnych wojen podjazdowych, żadnej partyzantki, żadnej dyplomacji z tymi, których uważał za fałszywych przewodników Swojego ludu. Może oni myśleliby o tym, aby się z Nim jakoś układać, proponować podział wpływów itp., ale od momentu, gdy zaatakował ich w Świątyni każda próba kompromisu oznaczałaby ich przegraną. W Świątyni muszą więc podjąć Jezusowe wyzwanie. Wymyślają podchwytliwe pytania – m.in. o podatki, o władzę… Ma to wyglądać na pokojową rozmowę, ale każda odpowiedź sprowadzi na Jezusa albo kompromitację wobec widzącego w Nim Mesjasza ludu albo reakcję rzymskich władz okupacyjnych. Gra jest nieuczciwa a jednak Jezus z kolejnych ataków wychodzi coraz silniejszy. W końcu „jeden z uczonych w Piśmie, który im się przysłuchiwał, gdy rozprawiali ze sobą, widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział, zapytał Go: Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?” (Mk 12:28). „Jeden z uczonych” widocznie jest już zniesmaczony całym tym udawaniem i podstępnymi pytaniami, daje Jezusowi okazję do wygłoszenia słów, które dobitnie ukażą, że Jego nauczanie ukazuje najgłębsze prawdy wiary Izraela. Dobór cytatów z Tory, które przytacza Jezus (Pwt 6: 4, nn – miłość Boga i Kpł 19:18 – miłość bliźniego) świadczy, że Jezus głęboko zna, rozumie i pozostaje  całkowitej zgodności z Pismem[1]. Ich zgoda co do tej najgłębszej prawdy i pieczętująca dialog zaskakująca pochwała wygłoszona przez Jezusa („Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”) kończą cały spór w Świątyni a werdykt może być tylko jeden: nauka Jezusa jest czysta i zgodna z wiarą Izraela natomiast Jego wrogowie nie stoją po stronie prawdy. Dla wszystkich jest to oczywiste nawet bez ogłaszania żadnego werdyktu, co św. Marek podkreśla w słowach: „I nikt już nie odważył się więcej Go pytać”.

Punta, które Wam przesyłam są tym razem dosyć wymagające – krótsze niż zwykle, podsuwające mniej sugestii, zawierające niezwykle trudne pytania. W takim wypadku u wielu ludzi pojawia się poczucie, że nie wiedzą właściwie o czym mają medytować i rozpraszają się. Polecam trzy rzeczy: 1. ustalić sobie czas, w którym nie jestem zmęczony, 2. wybrać takie miejsce, które nie będzie dodatkowo kusiło, aby w momencie rozproszenia zająć się innymi sprawami niż medytacja, 3. w wypadku rozproszeń zapisać sobie dodatkowo kwestię, którą rozważam (np. rozważając kwestię tego, czy pragnę kochać Boga ktoś może zadać sobie i zapisać pytanie „kiedy czułem, że kocham Boga?” etc.).

 

Słowa Ewangelii według świętego Marka

28 Zbliżył się także jeden z uczonych w Piśmie, który im się przysłuchiwał, gdy rozprawiali ze sobą. Widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział, zapytał Go: Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań? 29 Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. 30 Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. 31 Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych. 32 Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. 33 Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary. 34 Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

Mk 12,28-34

 

Przygotowanie:

Modlitwa przygotowawcza: „Panie spraw, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty ku Twojej służbie i chwale.” Szczególnie w czasie tej medytacji.

Wprowadzenie 1: Wyobraź sobie tę scenę. Wszystko w znacznie potężniejszym niż Jasna Góra  kamiennym kompleksie jerozolimskiej Świątyni. Konfrontacja uczonych w Piśmie i Jezusa. Uczeni – ówcześni profesorowie, prezesi, członkowie zarządów, doradcy nadzwyczajni – utytułowani i szanowani a jednak zalęknieni i On. Do tego uczniowie i przysłuchujący się im tłum. Wyobraź sobie tę rozmowę i jej uczestników.

Wprowadzenie 2: „Prosić o to, czego pragnę”. .

Punkta do medytacji:

1.      Ludzkie podstępy

Uczeni w Piśmie zadają Jezusowi najróżniejsze pytania po to, by poddać w wątpliwość Jego autorytet. Nie chcą otwarcie okazać Mu swojej wrogości, ale też nie chcą tak naprawdę słuchać, co On ma do powiedzenia. Wspomniany dzisiaj faryzeusz, który widzi tę grę, rozumie też prawdę zawartą w odpowiedziach Jezusa. Decyduje się spytać Go o najważniejszą sprawę – największe przykazanie, które mogłoby być kryterium dla interpretacji i stosowania wszelkich innych przykazań i praktyk religijnych.

Podobne sytuacje zdarzają się w życiu każdego człowieka. Mamy swoje sposoby, żeby nie okazując w sposób oczywisty lekceważenia Boga nie słuchać Go ani nie iść za Nim. Często warunkiem skuteczności tych naszych podstępów, jest to, żebyśmy sami przed sobą nie przyznawali się do nich, żebyśmy wypierali je tak skutecznie, aby w ogóle ich nie widzieć i nie pamiętać o nich. To pozwala nam zachowywać pozór czystego sumienia kiedy unikamy szczerości i uczciwości wobec Boga i innych ludzi. Jakich dziedzin dotyczy najczęściej twoje wewnętrzne zakłamanie? Czy jesteś w stanie wskazać te tematy, których najbardziej boisz się podjąć przed Bogiem, gdzie najbardziej boisz się usłyszeć Jego głos?

Gdybyś miał stanąć w roli opisanego w tej ewangelii faryzeusza, jakie byłoby twoje pytanie, najważniejsze dla ciebie pytanie, które byś mógł zadać Jezusowi?

2.      Pierwsze

Co to znaczy: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”? Jak to rozumiesz? Czy tego pragniesz? Jeżeli tak, to czego dokładnie w tym pragniesz?

Co to znaczy: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”?

 

W rozmowie końcowej postaraj się przez chwilę trwać przed Bogiem w całkowitej szczerości co do tego, co przeżyłeś w czasie tej medytacji. Zakończ modlitwą „Ojcze Nasz”.

[1] Żydzi stosowali określenie „Pisma i prorocy”, gdzie wyraz „Pismo” odnosił się do Pięcioksięgu Mojżesza – pierwszych pięciu ksiąg Starego Testamentu zwanych Torą.

Punkta

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *