29 marca 2020 - Huzar

Żywi. Medytacja na niedzielę 29 marca 2020 r. [Ez 37, 12-14]

V Niedziela Wielkiego Postu A [Ez 37, 12-14]

Komentarz (nie jest częścią medytacji, możesz przeczytać go wcześniej lub przejść od razu do podanego dalej fragmentu Ewangelii i punktów)

W swojej Księdze Ezechiel przedstawia siebie samego jako żydowskiego kapłana urodzonego w Jerozolimie a żyjącego na wygnaniu w Babilonie w I poł. VI w przed Chr. Bardzo ważną kategorią w jego myśleniu oddaje hebrajskie sformułowanie  „kawod Yahweh” – „obecność Boga”. Obok obecności Jahwe i „chwały Bożej”, czyli doświadczalnego wymiaru wielkości Boga w świątyni Jerozolimskiej (Ezechiel jako kapłan bardzo to podkreśla), widzi on cały czas i zwraca uwagę na znaki obecności Boga w ludzie nawet wtedy, gdy Izraelici są na wygnaniu i wydaje się, jakby wszystko, co było historią narodu wybranego już się wyczerpało, umarło. Jest prorokiem nadziei a jego wizja doliny suchych kości, z których Bóg na nowo wskrzesza armię jest jednym z najbardziej sugestywnych tekstów literackich Biblii. Fragment z niedzielnego czytania jest rozwinięciem tej właśnie wizji, odczytaniem jej znaczenia.

Z Księgi proroka Ezechiela [Ez 37, 12-14]

Tak mówi Pan Bóg: “Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam”, mówi Pan Bóg.

Przygotowanie:

Modlitwa przygotowawcza: „Panie spraw, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty ku Twojej służbie i chwale.”

Wprowadzenie1: Możesz wyobrazić sobie proroka mówiącego te słowa do innych – do ludu złamanego na duchu, ludu niewolników w Babilonie. Postaraj się odejść od schematycznych wyobrażeń proroka i słuchającego go tłumu. Pomyśl i wyobraź sobie, w jakich sytuacjach, w jakich miejscach Ezechiel mógł mówić te słowa jako niewolnik do innych niewolników Babilonu.

Wprowadzenie 2: „Prosić o to, czego pragnę”. Tu możesz prosić o pragnienie wskrzeszenia w Tobie i wokół Ciebie tego wszystkiego, co powinno być żywe, co mogłoby się rozwijać, kwitnąć, owocować.

Punkta do medytacji

1.      „Wasze groby”

Grób to symbol nieodwracalnego. Patrząc na zmarłego możemy mieć chociaż wyobrażenie o tym, że ta osoba jeszcze otworzy oczy, że nagle cudownie podniesie się. Dopiero kiedy na trumnę spadają kolejne garści ziemi wszystko wydaje się zakończone. Grób to również symbol bezruchu, swoistego spokoju, którego ludzie zmęczeni walką czasem wręcz pragną.

„Dać za wygraną”, „dać sobie spokój” – jakich obszarów Twojego życia mogą dotyczyć te stwierdzenia? W czym zdarza Ci się tracić nadzieję, w czym odczuwasz pokusę poddania się?

2.       „Byście ożyli”

Wydobycie z grobu związane jest z „udzieleniem ducha Bożego”. Z grobów wychodzą nie zombie, ale ludzie w pełni świadomi, czujący, komunikujący się, zdolni do bycia nie tylko jednostkami ale i wskrzeszoną armią, wspólnotą, narodem.

Co według Ciebie dzisiaj może oznaczać dla człowieka takie wskrzeszenie? Jaki jest człowiek w pełni żyjący? Jaki byłbyś Ty w pełni żyjący?

3.      „Do kraju waszego”

Wskrzeszenie nie dotyczy tylko jednostki. Nie dotyczy czegoś, co ogranicza się do ciała, umysłu, serca. Wskrzeszenie kształtuje rzeczywistość wokół. Najpierw przywraca więzi między ludźmi, potem staje się siłą do wyjścia z niewoli i powrotu do siebie. Dla tych, którzy urodzili się w niewoli „u siebie” to nie „kraj dzieciństwa”, „swojskie klimaty” itp., ale nowa rzeczywistość, w której są ludźmi wolnymi, mającymi warunki do rozwoju.

Co dla Ciebie oznacza „twoje miejsce”, „wasz kraj”? Jakiego rodzaju rzeczywistość możesz stwarzać obecnie wokół siebie, abyś mógł powiedzieć, że Ty i bliscy Ci ludzie nie są tutaj obcy, wyalienowani?

Zakończ modlitwą „Ojcze nasz”.

Punkta

Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *