16 kwietnia 2018 - Huzar

“Pasterz”. Punkta do medytacji ewangelii na niedzielę 22 kwietnia 2018 [J 10, 11 – 18]

4 Niedziela Wielkanocna B (Niedziela Dobrego Pasterza)

Z Ewangelii według Świętego Jana [J 10, 11 – 18]

¹¹ Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. ¹² Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; ¹³ /najemnik ucieka/ dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. ¹⁴ Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, ¹⁵ podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. ¹⁶ Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. ¹⁷ Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je /potem/ znów odzyskać. ¹⁸ Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca. (J 10, 11 – 18)

Przygotowanie:

Modlitwa przygotowawcza: „Panie spraw, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty ku Twojej służbie i chwale.” Zatrzymaj się na chwilę i zdaj sobie sprawę z sensu tych słów

Wprowadzenie1: Dobry Pasterz, pasterz niosący na ramionach owcę to najstarszy utrwalony w ikonografii chrześcijańskiej obraz Jezusa. Dla tych, którzy znali Go w czasach, kiedy żył w Palestynie właśnie taki wizerunek Pana oddawał, wydaje się, jakieś najistotniejsze rysy Jego osoby. Wyobraź sobie Jezusa – dobrego pasterza opiekującego się tymi, którzy są Mu powierzeni.

Wprowadzenie 3: „Prosić o to, czego pragnę”. Tu proś, aby Pan pozwolił Ci odkrywać Jego opiekę na Tobą.

Puncta:

1.    Pasterz

Pasterz wśród ludów pierwotnych to ktoś więcej niż myśliwy (także obecnie u wielu ludów afrykańskich inicjacja pasterska jest wyższym stadium męskiej inicjacji niż wprowadzenie w krąg myśliwych). Myśliwy był jak wilk. Pasterz musiał stać się dla zwierząt jak przewodnik stada – silny, nie obawiający się drapieżnika, opiekuńczy, budzący zaufanie. Musiał sprawić, żeby zwierzęta poczuły z nim więź. Do dzisiaj w wielu pierwotnych społecznościach pasterze nasycają ubrania i włosy zapachem swoich zwierząt. Dla nas może to zabrzmieć śmiesznie, ale dla społeczności starożytnej Palestyny oczywiste było to, że pasterze upodabniają się na różny sposób do swoich zwierząt aby przewodzić im. Także wyjścia na pastwiska, kiedy w ciemności, nad ranem wielu pasterzy wychodziło ze swymi stadami wymagały tego, żeby zwierzęta rozpoznawały i reagowały na głos swojego pasterza, inaczej stada mogły się wymieszać. Stąd Jezus odwołuje się do tego, że „owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają. ⁵ Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych” (J 10). Na całe wcielenie Boga można spojrzeć włąsnie w ten sposób – przychodzi i staje się jednym z nas, abyśmy mogli zaufać Bogu nie obcemu, ale „swojemu”.

W jakich obszarach Twojego życia Jezus rzeczywiście zdołał zdobyć Twoje zaufanie? W jakich sferach najbardziej czujesz, że On rzeczywiście jest dla Ciebie Pasterzem, że czujesz Jego obecność, Jego opiekę? Czym Jezus najbardziej zdobywa Twoje zaufanie, w jakich momentach życia najwyraźniej czułeś, że chcesz za nim iść?

2.    Najemnik i wilk

Nie tylko Dobry Pasterz ma moc wpływającą na życie owiec. W obrazie ewangelicznym są także najemnik i wilk. Wilk to postać dosyć oczywista. Wobec pojedynczej owcy to śmiertelny wróg, wobec całego stada to tylko pasożyt. Jego łupem będą więc szczególnie owce oddalające się od stada. Interpretacja postaci najemnika jest bardziej skomplikowana. Jedna z wielu możliwych mówi, że pasterze współpracowali z najemnikami, ci więc nie są jednoznacznie źli, nie mogą natomiast być samodzielnymi przewodnikami stada. Jeżeli najemnik nie będzie podporządkowany pasterzowi, jego przyjaźń może przynieść owcom więcej szkód niż otwarta wrogość wilka. „Nie zależy mu na owcach”, tzn. nie jest w stanie poświęcic się w obronie owiec. Nie ocali ich.

Na postaci wilka i najmnika można spojrzeć jako na symbole dwóch sił działających w Twoim życiu; pierwszej siły, której wrogość jest dla Ciebie jasna i drugiej siły, która czasem może wydawać się sprzymierzeńcem, ale nie warto jej ufać. Co w Twoim życiu, w Twoim otoczeniu i w Tobie samym może być wilkiem i najemnikiem?

3.     „Ja sam z siebie je oddaję”

Fundamentem wszystkich ludzkich błędów jest fakt, że człowiek przestał wyraźnie odróżniać między pasterzem, najemnikiem i wilkiem. Może bez reszty zaufać najemnikowi, może nie rozpoznać „wilka w owczej skórze”, przede wszystkim jednak może obawiać się, że idąc za Bogiem nie będzie szczęśliwy. Może nie czuć się całkowicie bezpieczny w drodze za Dobrym Pasterzem.

Pomysł Boga jest zdumiewający: upodobnić się do ludzi, oddać im siebie, pozwolić zrobić ze sobą wszystko, nie zaprotestować kiedy odreagują na Nim swoje lęki, zwala na Niego swoje winy, zemszczą się za własną małość, nie staną po Jego stronie, ale uciekną; po tym, jak Go zabiją wrócić do nich aby powiedzieć, że nadal mogą Mu ufać. Nic z tego wszystkiego przez co przeszedł nie było Mu narzucone wbrew Jego woli. W każdej sekundzie miał moc zniszczyć wszystkich, którzy Mu szkodzili i tych, którzy opuścili Go. W taki sposób zdobył miłość swoich uczniów a ta miłość upodobniła ich życie i śmierć do życia i śmierci ich Pasterza.

To już nie jest pytanie o to, kim jestem, jakie jest moje życie… Tu już patrz tylko, kim jest Jezus.

W rozmowi końcowej zwróć się do Niego z tym, co jest w Tobie.

 Zakończ modlitwą Chwała Ojcu.

Punkta