16 kwietnia 2020 - Huzar

„Nie widzieli i uwierzyli”. Medytacja na niedzielę 19 kwietnia 2020 [J 20, 19-31]

II Niedziela Wielkanocna

Słowa Ewangelii według św. Jana.

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: “Pokój wam!” A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: “Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: “Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: “Widzieliśmy Pana!”. Ale on rzekł do nich: “Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”.

A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: “Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: “Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: “Pan mój i Bóg mój!”

Powiedział mu Jezus: “Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego. [J 20, 19-31]

Przygotowanie:

Modlitwa przygotowawcza: „Panie spraw, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty ku Twojej służbie i chwale.”

Wprowadzenie1: Wyobraź sobie tą scenę z Ewangelii. Pora dnia, pomieszczenie, gdzie i w jaki sposób siedzą postaci. Wyobraź sobie ich działania i słowa. Przyglądaj się szczególnie Tomaszowi i Jezusowi. Wybierz sobie jeden moment z tej sceny, który postarasz się mieć w pamięci podczas tej medytacji.

Wprowadzenie 2: „Prosić o to, czego pragnę”. Tu możesz prosić o umocnienie wewnętrznego przekonania co to wszystkiego, w co wierzysz o Jezusie.

Punkta do medytacji:

1.      „Drzwi były zamknięte”

Do uczniów wiadomość o zmartwychwstaniu już dotarła. Piotr i Jan oraz Magdalena spotkali już Jezusa i byli teraz z nimi. Być może i inni uczniowie widzieli już pusty grób, chusty i materiały leżące tak, że było dla nich jasne, że to nie możliwe, by ktoś wykradł ciało i tak wszystko zostawił. Ale jeszcze nie wiedzieli, co z tym wszystkim zrobić. Wierzyli, modlili się, ale jeszcze nie byli w stanie otworzyć drzwi, wyjść do innych.

W czym sytuacja „drzwi zamkniętych w obawie” odpowiada Twojemu życiu? Czym ze swojej wiary umiesz się dzielić z innymi? Z kim? Do kogo masz zaufanie, przed kim „zamykasz drzwi”? Czego w swojej wierze nie jesteś pewien? Czego, jak czujesz, nie umiesz przekazywać, nie umiałbyś wytłumaczyć? Jak widzisz, jak ma się sytuacja „drzwi zamkniętych z obawy” do Twojego rozwoju duchowego?

2.      „Weźmijcie Ducha Świętego”

„Tchnienie Ducha” łączy się z bardzo starą tradycją, gdzie Duch jako wiatr czy oddech, po pierwsze, ożywia to, co nieżywe (np. ożywienie biblijnego Adama), po drugie, tradycja żydowska łączyła Ducha Świętego z mocą prorokowania lub przemawiania w Bożym imieniu. Tu „tchnienie Ducha” połączone jest także z dwoma innymi rzeczami: z upewnieniem się o prawdziwości wiary (spotkanie Zmartwychwstałego) i z wysłaniem uczniów do tych, którzy żyją w grzechu („którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone”). Wierzących, którzy nie są w stanie dzielić się swoją wiarą w Zmartwychwstałego można tu porównać do armii umarłych z Księgi Ezechiela, których budzi Duch („Z czterech wiatrów przybądź, duchu, i powiej po tych pobitych, aby ożyli!” – Ez 37:9) – uczniowie, stają się żywi jako chrześcijanie, tzn, stają się zdolni do głoszenia Królestwa Bożego. Pokój serca, radość itp. są następstwem tego, że w służbie uczniowie doświadczają najgłębszej jedności z Jezusem a Duch Święty uzdalnia do takiej służby.

Gdzie w Twoim życiu najbardziej realizuje się „tchnienie Ducha”? Gdzie chciałbyś, żeby się realizowało?

3.       „Nie widzieli, a uwierzyli”

Historia Tomasza jest przekazana tak, aby chrześcijanie, którzy uwierzą słowom uczniów byli przekonani, że ci rzeczywiście spotkali Zmartwychwstałego i jednocześnie tak, aby byli świadomi, że ich wiara nie będzie się opierać na tego samego rodzaju „ujrzeniu”, na namacalnym przekonaniu się o prawdziwości Zmartwychwstania a więc i całej reszty nauki chrześcijańskiej. Ich „uwierzenie”, „otwarcie drzwi”, ich wyjście ku innym nie będzie wiązało się z tak jasnym doświadczeniem, ale będzie raczej krokiem „w ciemność”, będzie zaryzykowaniem. Dopiero powoli następująca przemiana wewnętrzna będzie w pełni przekonywującym dowodem na to, że „Chrystus prawdziwie zmartwychwstał”, że żyje i działa.

Co na dzisiaj jest dla Ciebie krokiem w ciemność wiary, aktem zaufania Bogu? Jak dzisiaj, w tych dniach, w tym tygodniu możesz „nie widzieć a uwierzyć”?

W rozmowie końcowej bądź przed Jezusem tak jak Tomasz, powiedz Mu w całkowitej szczerości i zaufaniu o Twojej wierze i niewierze. Zakończ modlitwą „Ojcze nasz”.

Punkta

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *